5. Sadakanın yalnız mala ve paraya münhasır olmadığı bilinmesiyle, ilim, fikir, kuvvet, amel gibi şeylerde de muhtaç olanlara sadakanın verilmesi.
6. Sadakayı alan adam, o sadakayı sefahette değil, hâcât-ı zaruriyesinde sarf etmesi lâzımdır.
Kur'ân-ı Kerim bu şartları, bu nükteleri insanlara sadaka olarak ihsan ve ihsas etmek için يُزَكُّونَ 3 veya يَتَصَدَّقُونَ 4 veyahut يُؤْتُونَ الزَّكٰوةَ 5 gibi îcazlı bir ifadeyi terk edip, وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ 6 gibi itnablı bir cümleyi ihtiyar etmiştir.
1. Teb'îzi ifade eden مِنْ israfın reddine;
2. مِمَّا 'nın takdimi, sadakanın kendi malından olduğuna;
3. رَزَقْنَا 1 minnetin olmamasına(çünkü veren Allah'tır, kul ise bir vasıtadır);
4. Rızkın نَا 'ya olan isnadı, fakirlikten korkulmamasına;
5. Rızkın âmm ve mutlak olarak zikredilmesi, sadakanın ilim ve fikir gibi şeylere de şâmil olmasına;
6. نَفَقَ 2 maddesi, alanın sefahete değil, hâcât-ı zaruriyesine sarf etmesine işaretlerdir.
Bütün muavenet ve yardım nevilerini hâvi olan zekât hakkında, sahih olarak Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmdan اَلزَّكَاةُ قَنْطَرَةُ اْلاِسْلاَمِ 3 hadis-i şerifi mervidir. Yani,