5. Felâh yollarının adem-i zikriyle مُفْلِحُونَ 3 'nin âmm ve mutlak bırakılması gibi beş me'hazdan ibarettir.
Birincisi: و ile yapılan atıf, her iki cümle arasında bulunan münasebete binaen yapılmıştır. Zira birinci اُولٰۤئِكَ saadet-i âcile عَاجِلَهُ 4 olan hidayet semeresine işarettir. İkinci اُولٰۤئِكَ hidayetin semere-i âcilesine اٰجِلَهُ 5 işarettir.
Evet, herbir اُولٰۤئِكَ 1 mâkabline bir fezleke, bir icmaldir. Fakat erkân-ı İslâmiye me'haz tutulmakla, birinci اُولٰۤئِكَ 'nin birinci وَالَّذِينَ 2 'ye raptı; ikincisinin de ümmî mü'minlere tahsisi ve keza erkân-ı imaniye ile yakîn me'haz tutulmakla ikinci اُولٰۤئِكَ 'nin ikinci وَالَّذِينَ 'ye raptı ve ikisinin de ehl-i kitap mü'minlere ircaı daha evlâdır.
İkincisi: اُولٰۤئِكَ 'nin tekrarı, her iki saadetin gerek hidayete, gerek onların medih ve senâlarına müstakil ve ayrı ayrı gayeler ve sebepler olduklarına işarettir. Fakat ikinci اُولٰۤئِكَ 'nin hükmüyle beraber, birinci اُولٰۤئِكَ 'ye işareti daha evlâdır.
Üçüncüsü: Zamîrü'l-fasl olan هُمْ 3 ehl-i kitaptan